Japan!

26 april 2016 - Tokyo, Japan

Vanaf palawan vliegen we met vertraging terug naar Manilla. Als we landen duurt het ontzettend lang voordat we mogen parkeren. Er blijkt een vliegtuig voor ons te staan die wacht totdat hij de lucht in mag. Wij zien de tijd voorbij tikken, en beseffen dat het heel krap gaat worden om ons volgende vliegtuig te halen. Als we eindelijk uit het vliegtuig mogen sprinten we naar de bagage en worden we geholpen door een mevrouw die voor ons een transfer regelt naar de andere terminal. Zij laat de incheckbalie weten dat we eraan komen. Als we hijgend van het rennen bij de balie staan, krijgen we te horen dat we niet meer mee mogen. Shit! We zijn behoorlijk boos, vooral omdat er geen enkele medewerking komt vanaf de andere kant van de balie. De man loopt zelfs gewoon weg en laat ons staan zonder ons te helpen met een nieuwe vlucht of even de juiste balie aan te wijzen. Na een paar minuten herpakken we ons weer en gaan op zoek naar wifi om zelf maar een nieuwe vlucht te vinden. Dat lukt uiteindelijk voor de volgende morgen vroeg. We blijven op het vliegveld, eten er wat, lopen rond en uiteindelijk slapen de kinderen er ook. Als ze lief liggen te slapen en wij een beetje rustig zitten vraagt Maarten zich af of er een rede is dat we de vlucht gemist hebben. Later lezen we van de aardbeving in Japan. Bizar! Rond 3 uur in de nacht gaan we naar de andere terminal en wachten daar nog 2 uurtjes om op tijd in te checken voor de vlucht!

We komen aan in Japan en nemen de trein vanaf Osaka naar Nara. We checken in bij het hotel. Een leuk hostel/questhouse in Japanse sfeer. We zijn erg moe. Toch moet er gegeten worden. We halen wat sushi om op de kamer op te eten. Bij het afrekenen krijgen we al te maken met de Japanse gewoontes. Het is dus niet de bedoeling dat de kinderen hun flesjes drinken zomaar pakken. Daar wordt de mevrouw erg zenuwachtig van. Er moet eerst nog een stickertje op dat ze betaald zijn en het liefst wil ze de flesjes in een zakje doen. Het wisselgeld wordt ook heel overdreven terug gegeven en geteld. Buiten zegt Maarten als eerst " niet lachen jongens die mevrouw is waarschijnlijk geestelijk niet helemaal goed" ( Maarten blijkt ongelijk te hebben omdat we de weken erna hetzelfde meemaken met boodschappen doen) Helaas hebben we door de vertraging maar 1 volle dag in Nara. We hebben voor de volgende dag fietsen gehuurd. Twee normale (nouja, normaal....ze zijn een beetje laag) en 1 kinderfiets. Marit en Melle gaan om de beurt bij Martine achterop. We fietsen tijdens een heerlijke lentedag door het park van Nara naar verschillende tempels. Het is heerlijk ontspannen. Alhoewel we de vermoeidheid goed in onze benen voelen! In het park lopen wilde herten rond. En dan niet een paar, nee ze zijn met velen en ze zijn erg dominant. Verschillende keren zien we ze achter iemand aan rennen of een sprong maken. De herten in het park zijn van oudsher heilig. We zien mensen zelfs een buiging naar ze maken. Na een volle dag trappen leveren we de fietsen in en gaan we naar een sushibar. Aan de lopende band (de langste ter wereld schijnt 27 meter) eten we sushi. Marit vind het niet erg lekker maar gelukkig kunnen we ook aardappelwedges bestellen en dus eet iedereen zijn/haar buik vol.

De volgende dag gaan we door naar Kyoto. Dé stad om mooie tempels te bezoeken. De eerste dag lopen we wat rond en komen we bij een mooi paleis/tempel uit. De houten vloer is op zo'n manier neer gelegd dat deze piept. De piep moet het geluid van een nachtegaal voorstellen. Het heet dan ook de nachtegaalvloer. In de tuinen staan de bloesem bomen in bloei. Prachtig zijn ze!! 'S avond bereiden we de volgende dag goed voor. Kyoto is een stad die je het makkelijkste kan ontdekken door een dagbuskaart te kopen. Je kan dan de hele dag op alle lijnen stappen. We stippelen de route uit. Gouden tempel, zilveren tempel, stop op het station om de trein van de volgende dag te regelen, en door naar nog een volgende tempel en de honderden bogen. Het wordt een drukke dag! Maar het is ook een mooie dag merken we gelijk de volgende dag al als we bij de gouden tempel aankomen. Niet alleen de tempels zijn mooi maar ook de tuinen er omheen. Helaas staat er bij de tempels weinig informatie en is het verhaal lastig uit te leggen aan de kinderen. Japan heeft verschillende tijden gehad waarin verschillende keizers woonden en de tempels die gebouwd zijn hebben ingewikkelde verhalen. Dan er maar gewoon naar kijken en genieten van de rust die er in de tuinen heerst. Voor Marit en Melle is dat soms echt wel een beproeving. Ze zijn erg moe aan het eind van de dag maar als we weer aan de sushibar zitten knappen zij en wij weer een beetje op. Deze keer geniet Marit ook van de sushi.

Het is tijd om de stad achter ons te laten. We gaan de bergen in. We nemen de shinkansen (bullet train) naar Nagano. Het is een ongelooflijke mooie treinreis. Bergen met sneeuw, bloesem bomen, rivieren en kleine dropjes. Allemaal zien we het aan ons voorbij razen. Als we in Nagano zijn nemen we de snowmonkey trein naar Yamanachi. Een klein dorp aan de rand van de berg. We checken in bij een hotel waarbij niemand engels kan en lopen dan wat rond. Het dorp is uitgestorven merken we al snel. Maar daardoor ook rustig wat we ook wel weer fijn vinden. De streek waarin we zitten staat bekend om zijn 'onsen'. Dat zijn Japanse badhuizen waarin mannen en vrouwen apart baden. Ons hotel heeft een eigen 'onsen' en dat vinden we heerlijk! Marit met mama mee, Melle met papa en dan lekker in je nakie douchen en badderen. Dit is een beetje wat we elke dag aan het eind van de middag doen! Ook bezoeken we natuurlijk de 'snow monkeys'. De enige apen ter wereld die je in een warm water bron ziet zitten. Vanuit het hotel hebben we een transfer wat hoger de berg op en dan moeten we een stukje lopen om bij het park te komen. Eigenlijk is het maar een klein park. Alles draait om die warm water bron, maar het is zo ontzettend leuk om die apen erin te zien zitten. Ook eromheen wemelt het van de apen. Je kunt er uren naar kijken. We genieten echt van deze ochtend bij de aapjes en lopen daarna terug naar het hotel. Na 2 dagen in Yamanachi te zijn geweest reizen we naar Tokyo.

Tokyo! Oké het is de grootste stad ter wereld, ( 38 miljoen inwoners ) maar hoe bereid je je daar op voor, laat staan je kinderen. Nou gewoon niet, dat is onmogelijk. Dat moet je meemaken. We komen aan op station Tokyo. (Drukste station van de wereld 3 miljoen reizigers per dag) Het middelpunt van heel veel spoorlijnen. Het is vrijdagmiddag en druk, ja ontzettend druk, niet normaal hoe druk. We lopen ook nog eens met onze bagage dus die droppen we eerst in een locker. Als we dat gedaan hebben banen we ons een weg naar een van de uitgangen. We kopen sushi en vluchten snel het park in rondom het imperial palace en lopen daar wat rond. We moeten nog een trein nemen naar ons appartement die we gehuurd hebben via airbnb. Het is de eerste keer dat we zo huren dus we zijn erg benieuwd waar we terecht komen. Maar eerst moeten we onze bagage uit de locker zien te krijgen. Maar waar was die ook al weer?! Zoeken zoeken zoeken, uiteindelijk vinden we de locker, de goede trein en het appartement. Dat was wel een vuurdoop. Op zaterdag en zondag zoeken we verschillende wijken van Japan op. Daar gaan we parken in en bezoeken we hoge torens. Het is een fijn appartement waar we steeds weer in 'thuis' komen na een drukke dag. Op maandag bezoeken we Disneyland Tokyo! Dit was een must see van Martine in Japan. Hoewel het wat moeite heeft gekost om aan kaartjes te komen: al vanaf het begin van Japan op internet gezocht en daar gelezen dat je van te voren tickets moet hebben om de lange wachtrij te omzeilen. Een e-ticket is de oplossing, tja dan moet je wel een printer hebben. Aangezien ze in het hotel waar we zaten in Yamanachi geen Engels spraken en niks begrepen van print out of copy (yes check out at 10, kreeg ik te horen) was een e-ticket dus geen oplossing voor ons. Maar toen las ik een artikel dat je ook kaartjes uit een Japans apparaat kon halen bij de supermarkt Lawson. Dat was dan wel voor waaghalzen. Dan maar een waaghals en dus ging ik in Yamanachi om 21.00 uur door de stromende regen naar de supermarkt. En 20 minuten later stond ik trots met 4 kaartjes in mijn hand. Gelukt! En hoe! 2 caissières, 3 studenten en een lange wachtrij bij de kassa, maar ze hielpen me allemaal! En dus kunnen we doorlopen bij de ingang van Disneyland Tokyo. Het wordt een dag met een gouden randje. Het park is zo ontzettend mooi, zo netjes onderhouden en het personeel wat er loopt is het vriendelijkste personeel wat we ooit meegemaakt hebben in een attractiepark. We worden uitgezwaaid als de achtbaan vertrekt, er wordt weer gezwaaid als we aankomen. Ze helpen je in hun beste Engels de weg. Het is echt top! Gelukkig hebben we niet de drukte die we ook wel gelezen hadden op internet (2 tot 3 uur wachten om een attractie in te mogen...) We kunnen in alle achtbanen zonder heel lang te moeten wachten. Star wars (simulatie met een 3d bril) wordt de favoriet van de dag. Daar gaan we 2x in. 'Mama zijn we nou echt in de ruimte geweest?!' Aldus Melle. Ook is er een geweldige attractie van Winni the Pooh. Eigenlijk was alles geweldig en kan ik alles op gaan noemen. Als afsluiter kijken we naar the magical disney parade met miljoenen lichtjes in het donker. Prachtig om de zien.

Dinsdag slapen we uit en gaan daarna naar de grootse vismarkt ter wereld. Hier lopen we rond en zien de verse vis klaar liggen voor de handel. Opvallend is het dat we gewoon geen vis ruiken, zo vers is het. Het zet ons wel aan het denken, deze markt is er 5 dagen en dus is er ook een ongelooflijke hoeveelheid vis wat er elke dag op de markt wordt verhandeld en uit de zee wordt gevist. Die moet toch ook een keer leeg raken, en dan? We gaan dan ook een beetje met een dubbel gevoel sushi eten, het pluspunt is wel dat verser als dat niet kan en het smaakt dan ook als nooit te voren.

Dat was het einde van Japan. Een mooi gestructureerd land. Met hele drukke steden, prachtige bergen, hele aardige, behulpzame, lieve, beleefde, nette, fantsoenlijke, bijzondere mensen. We hebben nooit langer dan 5 minuten op een station hoeven wachten en de treinen die we gehad hadden (stuk of 30 a 40 ) waren stuk voor stuk allemaal precies op tijd. Drinken halen we uit een automaat die je op elke hoek van de straat ziet (vending machine, goedkoper als drinken in de supermarkt), de wc's zijn altijd schoon en uitgerust met knopjes voor warme billen of een muziekje en natuurlijk zijn we in het mooiste pretpark geweest dat we ooit gezien hebben!

Morgen vliegen we naar Sumatra. We gaan de jungle in! Een nieuw avontuur. Over 3 maanden zijn we weer thuis. We zitten op de helft!

Foto’s

4 Reacties

  1. Oma dini:
    29 april 2016
    Wat beleven jullie veel .,,,xxxx
  2. Arjan en Miranda:
    1 mei 2016
    Op de helft alweer... Man wat gaat dat snel!!
  3. Oma dini:
    1 mei 2016
    Hier ro en sas,
    wat een geweldige reis. Veel plezier. Respect
  4. Rob & Hilma:
    5 mei 2016
    Lieve mmmm, wat een prachtig land Japan... en wat hebben jullie genoten van alle ingredienten. Zelfs van de sushi, Marit!!! En Melle van de Star wars met de 3d bril...Veel plezier samen.... knuffel van ons xxxx