Trots!

Onze reis in Australië zit er op. We vertrekken naar de Filipijnen. De Filipijnen, samen met Japan zijn de landen waar we de rest een beetje "omheen" hebben gezocht, hoe dan ook we moesten op onze reis naar die 2 landen.

We redden nog net op tijd onze vlucht. Op de een of andere manier hebben wij niet doorgekregen of door gehad dat de vlucht met een uur is vervroegd! Om 8.45 uur checken we in en krijgen we de boarding passen. Boarding time 9.10 uur! Dat is stevig doorlopen! Geen luchtjes proberen, geen dingentjes meer kopen doorlopen!! Het is een saaie vlucht zonder tv of entertainment. Het is erg helder en aangezien we dwars over Australië vliegen zien we alles. Ook zien we de vele eilanden van de filipijnen. De piloot roept om dat het 34 graden is, heerlijk! En dan zijn we in Manilla. En als je ergens niet wil zijn is het Manilla. Gelukkig hebben we een hotel op een paar minuten afstand van het vliegveld al geboekt en nemen we daar rechtstreeks een taxi naar toe. We willen makkelijk eten en bestellen een pizza die ik nog niet aan een straathond zou voorschotelen. We laten hem dan ook staan en kopen vervolgens wat droge crackers bij een kraampje. Ja, we zijn duidelijk in Azië. De volgende morgen kopen we ons ontbijt en zien we 2 jongentje langs de weg slapen. Dat maakt indruk, vooral op Marit. We zetten een flesje water bij ze neer. Meer kunnen we nu niet doen. We vertrekken ook meteen weer met het vliegtuig naar Legazpi.

Wat is Azië toch fantastisch zodra we de daling inzetten en we het groen zien, de huisjes, de soms wat chaos op straat voelt het gelijk als thuis komen. Zoals altijd in Azië hoef je je nooit druk te maken of je wel vervoer hebt als je van een vliegveld komt, er komt gelijk iemand op ons af of we vervoer nodig hebben. Na wat heen en weer getrokken te hebben over de prijs rijden we van het vliegveld in legazpi naar Donsol. Een rit van een uurtje en we zijn in het hostel.

Donsol is voor ons een bestemming die al heel lang vast stond. Niet om het dorpje, er is immers niks. Niet om het strand, dat is zwart. Maar om de walvishaaien! In de baai van donsol zit het water vol plaktong en ander voedsel waar de walvishaaien op af komen. Ook is het de enige plaats op de Filippijnen waar de walvishaaien geheel in hun natuurlijke omgeving leven. (Op andere plekken worden ze gevoerd, om toeristen de garantie te geven dat ze ze echt zien). Dit is dus voor ons de plek waarbij we ons goed voelen! Bij aankomst in Donsol gaan we naar het vistitors centre en boeken daar een boot voor de volgende morgen.

Om 8.30 uur vertrekt de boot. Snorkelspullen hebben we allemaal kunnen huren, ook voor de kinderen. Er is wel wat spanning af te lezen op hun gezichtjes. We zijn benieuwd of ze het water in durven. Na een tijdje varen wordt er aangegeven dat we onze snorkelspullen aan/om moeten doen. We springen vanaf de boot het water in. En het enige wat we zien zijn kleine kwallen! Whaaaa we voelen en zien ze om ons heen. Brrr knop om, ze prikken niet dus door zwemmen. Helaas de walvis is de diepte in gedoken. We klimmen de boot weer op en na een paar minuten zien we de vinnen zelfs boven water. Wow, dan weet je bijna zeker dat je de vis gaat zien. Spanning door je lijf! We springen het water in (zo ongelofelijk trots op Marit en Melle dat ze dit gewoon doen!!!) En na een paar slagen roept de marine officer: look down look down! Je snorkel in het water en ineens komt daar een walvishaai onder je door zwemmen van rond de 8 meter lang. Dit is zo geweldig!! Het gevoel is zo machtig. Zo mooi! De walvishaai zwemt rustig onder je door. Hij ligt helemaal stil alleen zijn staart beweegt. Je mag hem absoluut niet aanraken en een afstand van 3 meter moet gehouden worden. (is niet altijd mogelijk) Zo snorkelen we een eind met hem mee, en zodra hij de diepte induikt of te ver weg is klimmen we weer aan boord. We hebben erg veel geluk want het blijft niet bij deze ene walvishaai. In totaal zien we er een stuk of 8. Het kan dezelfde geweest zijn of 8 verschillende, dat weten we niet maar het is in ieder geval 8x raak als we van de boot springen. Marit en Melle worden vaak meegenomen door de 'marine officer' aan de hand en kunnen zo ook alles meekrijgen. Een keer komt Melle boven en zegt dat hij bijna op de walvishaai zat, zo dichtbij was hij! Marit wil niks missen. Hoe moe ze ook is (hard mee zwemmen, naar de boot zwemmen, op de boot klimmen) ze gaat telkens mee het water in en komt er stralend uit! Deze ervaring gaan we ons leven niet vergeten. Als ik s middags in een gesprekje met Melle vraag aan hem hoe hij het vond vertelt hij mij dat hij het erg spannend vond de eerste keer van de boot af te springen maar dat hij tegen zichzelf had gezegd 'ik kan dit'..... trots.......

In Donsol hebben we heerlijke dagen. De kinderen liggen alleen maar in het zwembad en af en toe lopen we een stukje langs het strand. Ook bouwt maarten nog met de kinderen een vlot en haalt zelfs een kokosnoot uit de boom! We eten en drinken bij het hostel. Het is erg druk met locals omdat het Pasen is. Zij hebben de hele week vrij. Er zijn dus ook erg veel kinderen waar Marit en Melle lekker mee kunnen spelen. De sfeer is er erg ontspannen en toch moeten we ook weer verder. We gaan naar Legazpi, de stad waar het vliegveld is. We zijn van plan om de vulkaan op te gaan en er zijn nog wat watervallen in de omgeving. Het backpackers hostel waar we verblijven is erg netjes en gelukkig hebben we een kamer met airco. Niet geboekt, wel gekregen :)
Maar helaas het begint te regenen. De stad is vies en chaotisch. We kunnen geen kant op. Gisterochtend hebben we nog een uitje gemaakt naar de quitinday hills. Een mooi landschap met daarin allemaal kleine bulten/bergen. Het was lekker om uit de stad te zijn. S middags is er een opening van een festival. Festival dansgroepen treden op en er wordt een schoonheidskoningin gekozen. Marit kijkt haar ogen uit, ze geniet van de dansen en de mooie jurken.
Wij gaan zo de tassen weer inpakken. Morgenvroeg om 5.00 uur vertrekken we naar het vliegtuig en dan gaan we eindelijk naar Palawan! Onwijs veel zin in! Waarom... Google maar eens....