Palawan

Het is een hele reis om op onze bestemming te komen. De Wekker gaat om 04.45 uur en om 5.00 uur zitten we in de tricycle om naar het vliegveld te gaan. Eerst vliegen we terug naar Manilla en daar hebben we een overstap van 2,5 uur om vervolgens het vliegtuig naar Puerto Princesa te nemen. Als we daar zijn is onze volgende bestemming Port Barton. Ons eerste plan was om meteen door te reizen naar El Nido, maar dat is een reis van 6 a 7 uur met de lokale bus en deze bus gaat maar 1x per dag in de ochtend. In Donsol hebben we enthousiaste verhalen gehoord over Port Barton en dus gaan we eerst daar heen. Dit is een rit van 3 uur met een busje die we delen met andere reizigers en locals. Nadat onze tassen zijn ondergekotst door een kindje ( thank god voor onze north face tassen, water/kots dicht) zijn we om 17.00 uur in het hostel die we ook als tip hadden gekregen. Het zijn kleine hutjes met eigen douche en toilet én (soms) elektriciteit. Port Barton is terug in de tijd gaan. Geen drinkwater, geen vanzelfsprekende elektriciteit en geen verharde wegen. Het is een vissersdorp die net ontdekt is door het toerisme. Er hangt een relaxte sfeer. Nadat we "ingecheckt" zijn lopen we naar het strand. Het is een heerlijke plek. De zon begint net te zakken en de lucht is prachtig. We boeken meteen een tour voor de volgende dag. We gaan met een boot naar 2 snorkelreefs en 2 exotische eilanden. Van 9.00 tot 16.00 uur zijn we onder de pannen. Een goed vooruitzicht! Nu nog wat eten. Filippijnse restaurants/eten zijn nou niet echt sterrenwaardig. Dat hoeft natuurlijk ook niet maar geplette kippenkop of varkensdarm op een stokje of het welbekende balut ei is ook niet om warm van te worden, kortom het is nogal smerig. Vlees wordt s morgens gebakken om s avonds te verkopen. We zijn steeds zoekende. Al een paar keer de fout in gegaan met echt vies eten. Nu lopen we op het strand en worden we ook weer niet enthousiast van wat er aangeboden wordt. Balen want de honger is er echt wel! We lopen het strand af en dan...halleluja.... een Italiaans "restaurant" hutje, we kunnen de hout gestookte oven zien, het ruikt heerlijk, het ziet er nog beter uit! Nu kan er theoretisch alleen nog maar een pizza aanbranden. We bestellen 1 grote pizza voor ons vieren. De Italiaan is geheel vegetarisch dus we hoeven niet bang te zijn voor vies vlees. We krijgen een mega pizza, met dunne bodem, heerlijke verse spinazie erop en daarbij nog 3 heerlijke oliën (pesto, Chili, en knoflook) om erover heen te gieten. Hoe heerlijk is dit! Serieus, sinds weken genieten we echt van een maaltijd die we niet zelf hebben klaar gemaakt. Na het afrekenen zeggen we meteen al tot morgen! De antipasta en de pasta van de dag moet tenslotte ook uitgeprobeerd worden. En als dat is gedaan is het wel weer tijd voor een pizza!

We maken een leuke boottocht de volgende dag. Eerst snorkelen we bij 2 reefs. De eerste is wat mooier dan de tweede. Marit en Melle snorkelen natuurlijk heerlijk mee. We zien onder andere 2 kleine Nemo visjes. Marit komt stralend boven water en geeft een dikke high five, ze zegt 'Dit was mijn grootste wens voor vandaag!' Na de reefs gaan we naar exotic island. De naam zegt al genoeg. Blauw helder water, een wit strand, jungle erbij... we lunchen er ook en dan gaan we door naar German island. Toen we de naam German island hoorde konden we niet begrijpen dat een eiland met zo'n naam zo mooi kon zijn, maar er blijkt een duitser te hebben gewoond vandaar de naam. Het is een klein bounty island met palmbomen, daar tussen in hangmatten, een wit strand en een koraalrif erbij, ja we hebben het zwaar vandaag! Rond 15.30 uur zijn we terug op het strand. We slenteren wat rond en informeren naar de mogelijkheden voor morgen.
We hebben gehoord dat er een zandbank is met heel veel zeesterren. Alleen gaan daar de tours niet naar toe omdat je ze alleen bij eb kan zien. Ook willen we niet voor een dure boot gaan betalen aangezien het eigenlijk maar heel kort varen is. Uiteindelijk zegt 1 touroperator tegen ons dat het misschien wel heel leuk is om zijn bootje te huren voor weinig, en er dan zelf naar toe te gaan. Yes, dat gaan we doen! Om 7.00 uur ligt de boot klaar die we de hele dag mogen gebruiken. Eens kijken hoe ver we gaan komen want we moeten wel zelf peddelen.... En oja, de pizza en tomaten/avocado salade waren weer verrukkelijk. We hebben maar weer gezegd tot morgen. En wat je zegt moet je doen!

Het peddelen met het bootje was fantastisch! Aangezien het 2 zijdrijvers heeft liggen we heel stabiel op het water. Na een tijdje peddelen komen we bij de zandbank aan. Er ligt een mini stukje boven water. Daar leggen we de boot neer en dan gaan we op zoek naar de zeesterren. We lopen wat rond over de zandbank en door het water maar nergens een zeester te bekennen. We balen flink, maar kunnen er niks aan doen. We peddelen verder en dan zien we pas hoe groot de zandbank is. We zien visjes door de waterplanten zwemmen, koraal ligt er mooi bij en dan ineens een zeester! Wow, gaaf, boot in zijn achteruit en dan zien we er nog veel meer liggen. Maarten stapt uit de boot en pakt voorzichtig een zeester op. Marit wil er dolgraag een vasthouden. Dat lukt dus ook. Als we de zeesterren bekeken hebben leggen we ze voorzichtig weer terug en peddelen we verder naar een mooi strand. Daar vertoeven we een tijdje en lunchen we. Na de lunch keren we terug met het bootje. Het peddelen is soms best pittig door de stroming, de golven en de wind maar we redden het en het was een heerlijk tochtje! De volgende dag hebben we een rustig dagje. We blijven lekker op het land in Port Barton en regelen een bus voor de volgende dag. Op naar El Nido!

El Nido schijnt het paradijs te zijn van Palawan. We nemen de bus in de ochtend. We zijn nog geen 5 minuten onderweg en we zien een slang van 3 meter lang en onderbeen dikte ( niet overdreven) over de weg kruipen, wow wat een beest, de rest van de reis blijft het wat dat betreft rustig. We worden vroeg in de middag afgezet op het busstation in El Nido. Daarna nemen we een tricycle (brommer met zijspan) naar het centrum. We hebben niks geboekt dus we vragen de chauffeur een rondje te rijden langs niet al te dure hotels/hostels. El Nido is alles wat we er niet van hadden verwacht. Het is er druk, smerig, rumoerig, opdringerig, heet en duur. :-( Na lang zoeken vinden we iets om in te slapen. De moed zakt Martine in de schoenen. Hebben we hier nou 4 jaar voor gespaard?! We zitten op (beter gezegd in de buurt van) het mooiste stukje paradijs van de aarde en dan verlang je ineens naar huis! Het is even een zware dag voor haar. We weten dan ook dat we in de vissersplaats El Nido niet gelukkig gaan worden en dus boeken we meteen een tour voor de volgende dag mét overnachting op een eiland en dan de dag erna ook een tour. Het zijn boottochten die ons de mooiste plekjes van de archipel laten zien.

Om 9.00 uur vertrekt de boot. Zodra je een beetje aan het verzamelen bent hoop je maar dat de boot niet al te vol gaat worden. Helaas, deze eerste dag zit de boot goed vol. Zo'n 20 man waarvan wij gelukkig de enige zijn die overnachten. De eerste dag is de boottrip leuk maar ontzettend druk. Als we bij een mooi eiland aankomen zijn er nog 10 boten en dat is erg jammer. Je wilt het paradijs het liefst voor je alleen en als er dan zoveel mensen zijn wordt het paradijs ietsjes minder mooi. We genieten wel, zeker weten want de kleur van de zee, het koraal, de stranden en de lagoons zijn werkelijk prachtig! We snorkelen, lunchen op het strand, zwemmen door lagoons, zien zee-egels, heel veel visjes en mooie kalksteen rots formaties. Tegen 16.00 uur worden we afgezet op het eilandje waar we overnachten. Er gaat een gids mee en er woont een familie met kinderen die het eiland 'bewaken'. Later komen er nog zo'n 10 mensen die ook blijven slapen. Ons tentje wordt opgezet we zien de zon zakken en we krijgen wat te eten. Daarna zijn de kinderen snel moe. Wij zitten nog lekker in het donker naar de lichtgevende vissersbootjes en de sterrenhemel te kijken. Maar ook bij ons voelen we dat een dagje water moe maakt. We slapen redelijk met zijn 4en in de tent die eigenlijk voor 2 personen is en Melle is zoals gewoonlijk samen met Maarten vroeg wakker. Veel geeft dat niet want hij heeft de tijd van zijn leven. Op rotsen klimmen, stenen scheren over het water, steentjes gooien, zandballen maken, door de branding rennen, op vissersbootjes klimmen, hij heeft de ruimte en de vrijheid en geniet daar ontzettend van! Al snel is Marit ook wakker en spelen ze samen met de kinderen van het eilandje. Voor vandaag is het maar weer afwachten hoeveel mensen er op de boot zullen zitten als we opgepikt worden. Wij hebben bewust voor tour a en b gekozen en niet voor de populaire a en c. Gisteren hadden we tour a, dat hebben we qua drukte dus gemerkt, vandaag tour b. Als de boot eraan komt zit er jawel 1 Australiër op. Yes, heerlijk! Aan hem was gevraagd of hij het erg vond om op een kleinere boot met 1 familie te zitten. Hij wilde ook een rustig tochtje dus vond dit dus niet erg! Tour b blijkt een geweldige keuze te zijn. Het is echt minder druk en we varen wat meer met de boot waardoor we meer omgeving zien. Het is werkelijk fantastisch. Eilanden die je alleen op national geograpic ziet, stranden waar je, je ogen uitkijkt van de schoonheid, ja dit is het paradijs!!!!!! We gaan grotten in, we klimmen door nauwe gaten en als we binnen komen schijnt de zon door een gat in de bovenkant het is werkelijk fantastisch. Wat een dag!!. Aan het eind van de middag komen we weer op het strand van El Nido aan. Gelukkig hebben we dit keer wel een hotel op het oog en lopen daar dan ook meteen op af. De familiekamer is gelukkig nog vrij voor 1 nacht. Meer nachten hebben we ook niet nodig want de volgende dag willen we naar Nacpan Beach en twin beach toe waar we ook willen overnachten. Nacpan Beach is een strand 45 minuten rijden ten noorden van El Nido en het staat duidelijk nog in de babyschoenen wat betreft toerisme. Als er al mensen heen gaan doen ze dit meestal maar voor een dagje om s middags weer terug te keren naar El Nido ( hoe stom kun je zijn hahah) Het is een lang wit strand met wuivende palmbomen en een mooie zee.

We regelen die avond een trycicle die ons verteld dat we er ook kunnen overnachten. De volgende morgen verteld de chauffeur dat we bij zijn zus kunnen slapen. Ja ja, denken we, je mag ons er naar toe brengen maar we willen eerst de kamer zien! Zelf hebben we ook al contact gelegd met een ander hotel/ hutje aan het strand die sowieso een kamer heeft. Het is een hobbelige weg naar het strand toe en de chauffeur zet ons af bij een bamboe huis op palen aan het strand. Het ziet er geweldig uit! Dit is echt wat voor ons, een huisje op het strand waar toevallig nog 1 ander stel uit Zwitserland slaapt, elektriciteit alleen tussen 18.00 en 23.00, een koude douche, en de wc doortrekken?! Dat doen we al 2 weken niet aan (emmer water is ook goed) dus ook hier niet. We kijken uit op de zee en wat rotsen en een super mooi strand. Er is alleen geen familie kamer dus moeten we 2 kamers nemen. Dat maakt niet zoveel uit. Het kost 800 peso per kamer, oké zeggen we dan doen we 2 kamers voor 1500 peso. 'Prima' zeg de vrouw. Oooo dit gaat wel heel soepel, wacht even zegt Martine: we maken er 1400 peso van en een ontbijt, is ook goed alleen voor het ontbijt moet ze het vragen aan haar baas, maar die vond het ook prima, hahaha Heerlijk dit. We slapen nu voor ongeveer 23 euro in 2 kamers met ontbijt ( dus aan het strand zonder veel andere toeristen) mochten jullie benieuwd zijn hoe het strand er uit ziet Google even Nacpan Beach of Twin Beach Palawan.

De kinderen spelen de hele dag met andere Filipijnse kinderen op het strand. Wij doen ook niet veel. Maarten klimt nog een berg(je) op om van het uitzicht van het strand en omgeving te genieten. We zwemmen wat en liggen in de zon. Heerlijk, weer zo'n dag....

Op het strand spelen Marit en Melle dus veel met de kinderen. Toen we net aankwamen hadden ze een spelletje: bij elkaar op de nek zitten. Marit en Melle zeiden dan: mag ik by you? Me by you? De Filipijnse kinderen maakten van 'mag ik' het woordje 'mak'. De rest van de dagen horen we continue 'mak mak me, mak mak you!' Het is zo grappig, Marit en Melle hebben niet door waar het vandaan komt,die denken dat ze Filipijns praten en de Filipijnse hebben er compleet iets anders van gemaakt!

Na 2 dagen/nachten Nacpan Beach worden we weer opgehaald door de tricycle. Terug naar El Nido. Als we weer in de drukte zijn regelen we meteen de bus terug naar Port Barton. We kijken uit om daar in de rust de laatste dagen van de Filipijnen door te brengen. En we kijken uit naar de pizza! In El Nido slapen we in een leuk familie hostel. Als we de bus aan het regelen zijn blijkt dat we niet genoeg geld hebben en dus moeten we terug naar het hostel. Als Maarten het geld aan het pakken is op de kamer worden de kinderen door de man van het hostel aan de overkant meegenomen voor een ritje op zijn motor. Als Maarten beneden komt kan Martine niks anders zeggen dan dat de kids ontvoerd zijn! Haha het duurt even voor ze weer terug zijn, maar ze komen wel terug met stralende gezichten. Tja aan aandacht hebben 2 blonde kinderen in Azië geen gebrek!

Als we in Port Barton aankomen en het terrein van het hostel oplopen waar we de vorige keer ook zaten worden de kinderen al bij hun naam genoemd.. 'hi Marit and Mellooo, welcome back!'. We kunnen terecht in precies hetzelfde huisje. We checken nog even of de pizzeria er echt nog zit en dan doen we rustig aan. De volgende dag gaan we naar een waterval toe. We zijn van plan om te gaan lopen. We horen al wat mensen zeggen dat het een uur lopen is en zo'n 8 kilometer. Als we aan het beginpunt zijn wordt ons een ritje op de motor aangeboden. Zij willen ons wel weg brengen en ophalen. In eerste instantie zeggen we stoer nee, maar naar een paar meter stof happen in de bloedhete zon loopt Martine terug om toch een deal te maken. Het lukt en binnen een mum van tijd zitten Marit en Melle stralend allebei voorop een motor en papa en mama daarachter. Als we het ritje rijden zijn we blij dat we er niet lopend aan zijn begonnen. De waterval is leuk! We vertoeven er een tijdje en weer gaat er een wens van Marit in vervulling. Ze springt van de rotsen af het water in. Ze straalt helemaal! Melle durft zelfs nog zonder blikken of blozen van nog hoger te springen! Het is een leuke plek waar we ons een tijdje vermaken.

Zoals we al zeiden is Port Barton terug in de tijd gaan. Dat betekend dus ook dat er geen pin automaat is. In El Nido hebben we nog 1x kunnen pinnen, daarna deed daar de automaat het ook niet meer. We moeten nu dus echt opletten wat we uitgeven en hebben een strak dag budget. Dat is helemaal niet leuk, maar het heeft ook wel weer zijn charmes. De kinderen snappen niet waarom we zo vaak het geld aan het tellen zijn. We kunnen toch gewoon in de winkels pinnen net zoals in Nederland?! Dat zou kunnen, maar als er niet altijd elektriciteit is wat dan? Oja... weer wat geleerd! En zo leren ze ook heel veel van de dagelijkse dingen! Niet alles is vanzelfsprekend!

En nu zitten we in Puerto Princesa, morgen vertrekken we naar Japan! Het is een heerlijk hostel, dichtbij een groot modern winkelcentrum. Gisteren aan het eind van de middag zijn we hier aangekomen. We hebben nog even geïnformeerd of we nog een tour kunnen maken maar het is toch een eind rijden en daar hebben we geen zin meer in en dus komen we zojuist uit de bioscoop! We zijn naar de nieuwste disney film 'the jungle book' geweest. Leuke film hoor, aanrader!
Dat was ons Filipijnse avontuur...wat was het fantastisch, boven onze verwachtingen! Wij zijn nog niet klaar met de Filipijnen... Wij komen nog een keer terug... voor nu op naar Japan!